Η «11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2001» ΤΗΣ ΕΕ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Η Ευρώπη ζει τη δική της «11η Σεπτέμβρη 2001» από προχθές. Η εκατόμβη των Γάλλων νεκρών – την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι γαλλικές αρχές μιλούσαν για πάνω από 150 νεκρούς και πολλές δεκάδες σε κρίσιμη κατάσταση – θα έχει ή τουλάχιστον αποσκοπεί στο να έχει σοβαρότατες συνέπειες σε όλη την ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στον αραβικό κόσμο. Η βίαιη ανακοπή του αραβικού προσφυγικού ρεύματος προς την Ευρώπη, η οποία σίγουρα θα υπάρξει, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι δράστες είναι τζιχαντιστές. Μόνο αυτοί μπορούν να θυσιάζουν αδίστακτα τις νεανικές ζωές τους δολοφονώντας εν ψυχρώ αθώους, ανύποπτους πολίτες άλλων χωρών, αδυνατώντας να πλήξουν κάποιον από τους ενόχους της εγκληματικής πολιτικής που ασκούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ εναντίον της χώρας προέλευσής τους. Είναι πασίγνωστο πλέον ότι οι Αμερικανοί είναι οι πολιτικοί καθοδηγητές, με έμμεσο τρόπο, του ισλαμικού κινήματος του αραβικού κόσμου, ελέγχοντας την ηγεσία του. Ακόμη πιο γνωστό είναι ότι αυτοί που χρηματοδοτούν τους μισθοφόρους τζιχαντιστές είναι οι κορυφαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο, η Σαουδική Αραβία και οι εμίρηδες των «πετρομοναρχιών» του Κόλπου – Κατάρ, Κουβέιτ, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, ενώ το Ομάν και κυρίως η Υεμένη παρέχουν μισθοφόρους. Τα φαινόμενα χειραφέτησης και αυτονόμησης των τζιχαντιστών κατσαπλιάδων που σημειώνονται φυσιολογικά, καθώς οι ισλαμιστές μισθοφόροι λεηλατούν τα πάντα που πέφτουν προσωρινά στην κατοχή τους, δεν τρομάζουν τις ΗΠΑ. Ούτε καν τις ανησυχούν, αφού οι πλιατσικολόγοι τζιχαντιστές με τη δράση τους προκαλούν το δικαιολογημένο μίσος των πολιτών των ευρωπαϊκών κρατών και δεν επιτρέπουν στην ΕΕ να θέσει υπό την επιρροή της τα νέα καθεστώτα των αραβικών κρατών.

Η Ευρώπη με το χτύπημα στη Γαλλία αρχίζει να πληρώνει το κόστος της ανατροπής από τις ΗΠΑ του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ , του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη και την προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, με οργάνωση από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Τα κράτη – μέλη της ΕΕ συμμετείχαν ευθέως τόσο στην ανατροπή από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ του Λίβυου Καντάφι όσο και λαμβάνουν ενεργό μέρος στην υπονόμευση του Σύρου Άσαντ. Λόγω του αποικιακού παρελθόντος της στη Συρία, το Λίβανο, την Αλγερία, το Μαρόκο, την Τυνησία και αλλού, η Γαλλία συνιστά τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τις ΗΠΑ υπό το πρίσμα ότι θα μπορούσε το Παρίσι να κυριαρχήσει στις χώρες αυτές και να τις θέσει υπό τη δική του πολιτική επιρροή, καθώς ασκεί ισχυρότατη επιρροή στις αστικές τάξεις των χωρών αυτών. Με το κύμα δικαιολογημένου αντιαραβισμού που θα καταλάβει όμως το γαλλικό λαό μετά τις μαζικές δολοφονίες αθώων, ο κίνδυνος αυτός για τις ΗΠΑ αποτρέπεται – ή τουλάχιστον έτσι εκτιμούν οι Αμερικανοί.

Παράπλευρα κέρδη και παράπλευρες απώλειες εξαιτίας αυτών των δολοφονιών αθώων Γάλλων πολιτών θα υπάρξουν πολλές. Από πολιτική σκοπιά στην ίδια τη Γαλλία, η Μαρί Λεπέν θα είναι η μεγάλη κερδισμένη, αν φυσικά διατηρήσει τη γραμμή που ακολουθεί εσχάτως «έξω η Γαλλία από το ευρώ» και δεν επιστρέψει σε μια υστερική ρατσιστική, αντιαραβική γραμμή. Από προσφυγική σκοπιά, η οποία ενδιαφέρει άμεσα τη χώρα μας, η κατάσταση θα αλλάξει ριζικά, με κυοφορούμενους σοβαρούς κινδύνους για την Ελλάδα. Πρώτα πρώτα οι απρόθυμες να δεχτούν δεκάδες χιλιάδες Σύρους, Ιρακινούς, Αφγανούς και άλλους πρόσφυγες βορειοευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα απορρίπτουν κάθε πρόταση εγκατάστασής τους στο έδαφος των χωρών τους, έχοντας στο πλευρό τους μια κοινή γνώμη ανοιχτά εχθρική προς τους πρόσφυγες, η οποία θα θεωρεί κάθε Άραβα ως δυνάμει τζιχαντιστή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ελλάδα θα παύσει πλέον να θεωρείται χώρα διέλευσης προσφύγων, οι οποίοι μεταβαίνουν δια μέσου της χώρας μας προς τη Γερμανία και τα υπόλοιπα κράτη της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης – Ολλανδία, Σουηδία κ.λπ. Αν όμως τα κεντροευρωπαϊκά κράτη υψώσουν τείχη, η Ελλάδα απειλείται να γίνει χώρα όχι διέλευσης προσφύγων, όπως είναι τώρα, αλλά χώρα εγκατάστασης προσφύγων από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν! Κάτι τέτοιο θα είχε δραματικές πολιτικές συνέπειες.

Οι πρόσφυγες αυτοί αποκλείεται να καταλάβουν αμέσως και από μόνοι τους τη ριζική αλλαγή των συνθηκών. Όταν έρχεσαι από μια χώρα που ο πόλεμος έχει προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες θύματα μεταξύ των αθώων αμάχων πολιτών, σιγά μην είσαι σε θέση να καταλάβεις ότι αρκούν 150 αθώοι Ευρωπαίοι νεκροί για να αλλάξει η αντίληψη για τους Άραβες μισού δισεκατομμυρίου Ευρωπαίων!

*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015