Για
έναν «απλό» κόσμο, ποσώς ενδιαφέρει (και δικαιολογημένα ίσως), τι
είδους απώλειες καταγράφει ιστορικά πλέον η Αριστερά (συνολικά) στη χώρα
τούτη, λόγω του κυνικού πολιτικού μεταμορφισμού ενός σχηματισμού που
καβάλησε την εξουσία και που, ως φαίνεται, εκεί εξαντλείται και ο στόχος
της ηγετικής του κυρίως ομάδας.
Πλην όμως, σημειώνω τρεις μεγάλες απώλειες που πολύ δύσκολα αναστρέφονται σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Απώλεια της πολιτικής αξιοπιστίας, απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος και απώλεια του εφικτού χαρακτήρα του προγραμματικού λόγου της Αριστεράς, γεγονός που παραπέμπει σε βαθύτερες ταλαντώσεις των θεωρητικών της επεξεργασιών. Και οι τρεις αυτές απώλειες, σχετίζονται με το θέμα της εσωτερικής δημοκρατίας και κύρια με το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις, τόσο σε κρίσιμες καμπές της ανάπτυξης της πολιτικής επιρροής ενός αριστερού κόμματος, όσο και στο αν κατοχυρώνεται έμπρακτα στο DNA του η συλλογικότητα ως συνεχής όρος βαθύτερης πολιτικοποίησης του οργανωμένου κορμού του.
Διαφορετικά, μοιραίο είναι να κυριαρχήσει η προσχηματικότητα, ο διάλογος βιτρίνας, η λογική των μηχανισμών, η συναλλαγή και ο παραγοντισμός και ό, τι άλλο στοιχείο συνδέει οργανικά αυτό το κόμμα στην προοπτική της συνάντησής του με την εξουσία κατά τα ειωθότα…
Δεν είναι απαραίτητο κατά συνέπεια, να καταδεικνύεται η σήψη του αστικού πολιτικού συστήματος για μορφές συνολικής πολιτικής εκτροπής σε μια χώρα, όταν η Αριστερά «αποφασίζει» να δωρίσει χιλιάδες φιάλες οξυγόνου σε ένα σάπιο πολιτικό σκηνικό, μετερχόμενη τις ίδιες ακριβώς μεθοδεύσεις διαχείρισης του συστήματος σε ένα οικονομικά και πολιτισμικά απανθρακωμένο κοινωνικό τοπίο, το οποίο, όταν συναντιέται με την διάψευση προσδοκιών και ελπίδων λόγω της ανατροφοδοτούμενης λογικής της «ανάθεσης», νιώθει ως φυσική νομοτέλεια, την εκφορά από τα χείλη των φασιστοειδών του συνθήματος «αλήτες – προδότες – πολιτικοί!»…. Γιατί ποτέ δεν μπόρεσε να συναντηθεί με την ουσιαστική μέθεξη στην πολιτική….. Με τη σφραγίδα της «Αριστεράς» αυτή τη φορά…
Κι αυτό είναι πολύ βαρύ φορτίο για όποιον αισθάνεται αριστερός σ΄ αυτή τη χώρα…
ΠΗΓΗ: Από ανάρτηση του Αντώνης Δαβανέλος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο τίτλος, οι παράγραφοι και οι υπογραμμίσεις είναι του "Πολίτης Πάρου"
Πλην όμως, σημειώνω τρεις μεγάλες απώλειες που πολύ δύσκολα αναστρέφονται σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Απώλεια της πολιτικής αξιοπιστίας, απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος και απώλεια του εφικτού χαρακτήρα του προγραμματικού λόγου της Αριστεράς, γεγονός που παραπέμπει σε βαθύτερες ταλαντώσεις των θεωρητικών της επεξεργασιών. Και οι τρεις αυτές απώλειες, σχετίζονται με το θέμα της εσωτερικής δημοκρατίας και κύρια με το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις, τόσο σε κρίσιμες καμπές της ανάπτυξης της πολιτικής επιρροής ενός αριστερού κόμματος, όσο και στο αν κατοχυρώνεται έμπρακτα στο DNA του η συλλογικότητα ως συνεχής όρος βαθύτερης πολιτικοποίησης του οργανωμένου κορμού του.
Διαφορετικά, μοιραίο είναι να κυριαρχήσει η προσχηματικότητα, ο διάλογος βιτρίνας, η λογική των μηχανισμών, η συναλλαγή και ο παραγοντισμός και ό, τι άλλο στοιχείο συνδέει οργανικά αυτό το κόμμα στην προοπτική της συνάντησής του με την εξουσία κατά τα ειωθότα…
Δεν είναι απαραίτητο κατά συνέπεια, να καταδεικνύεται η σήψη του αστικού πολιτικού συστήματος για μορφές συνολικής πολιτικής εκτροπής σε μια χώρα, όταν η Αριστερά «αποφασίζει» να δωρίσει χιλιάδες φιάλες οξυγόνου σε ένα σάπιο πολιτικό σκηνικό, μετερχόμενη τις ίδιες ακριβώς μεθοδεύσεις διαχείρισης του συστήματος σε ένα οικονομικά και πολιτισμικά απανθρακωμένο κοινωνικό τοπίο, το οποίο, όταν συναντιέται με την διάψευση προσδοκιών και ελπίδων λόγω της ανατροφοδοτούμενης λογικής της «ανάθεσης», νιώθει ως φυσική νομοτέλεια, την εκφορά από τα χείλη των φασιστοειδών του συνθήματος «αλήτες – προδότες – πολιτικοί!»…. Γιατί ποτέ δεν μπόρεσε να συναντηθεί με την ουσιαστική μέθεξη στην πολιτική….. Με τη σφραγίδα της «Αριστεράς» αυτή τη φορά…
Κι αυτό είναι πολύ βαρύ φορτίο για όποιον αισθάνεται αριστερός σ΄ αυτή τη χώρα…
ΠΗΓΗ: Από ανάρτηση του Αντώνης Δαβανέλος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο τίτλος, οι παράγραφοι και οι υπογραμμίσεις είναι του "Πολίτης Πάρου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου