7 ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ

Ο Παναγ. Λαφαζάνης, επικεφαλής της ΛΑ.Ε., μίλησε στη συγκέντρωση που διοργάνωσε στην ΑΣΟΕΕ την Τετάρτη (11/10) η ιστοσελίδα του Kommon με συνομιλητές τους Θανάση Σκαμνάκη, Βασίλη Καλαματιανό και Άγγελο Χάγιο.  

Ο Παναγ. Λαφαζάνης λόγω της τροπής που πήρε η συζήτηση μίλησε προφορικά.  

Καταθέτουμε στην Iskra το πλήρες κείμενο της γραπτής ομιλίας του στο πνεύμα της οποίας κινήθηκε στην εκδήλωση.  

Ολόκληρο το γραπτό κείμενο του Παναγ. Λαφαζάνη έχει ως εξής:

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΥΡΟΣ

ΠΡΩΤΟΝ : Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η ψήφιση από τον ίδιο, μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, ενός τρίτου καταστροφικού μνημονίου είναι σίγουρο ότι προκάλεσε στις λαϊκές τάξεις ένα κύμα απογοήτευσης. Είναι λάθος, όμως, αν η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θεωρηθεί ότι επέφερε στρατηγική ήττα στην Αριστερά και στο λαό και πολύ περισσότερο ότι έβγαλε από το κάδρο και το λαϊκό προσκήνιο την αμεσότητα μιας μεγάλης αντιμνημονιακής ανατροπής στη χώρα. Αντίθετα, παρά και ενάντια στην αντιδραστική μεταστροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, η ανάγκη μιας μεγάλης δημοκρατικής ανατροπής δεν έχασε το ρεαλισμό, την επιτακτικότητα και την επικαιρότητά της.  

Ο πρώτος γύρος μιας ανατρεπτικής προσπάθειας στη χώρα μας μοιάζει να χάθηκε μόνο και μόνο για να τον διαδεχθεί με πιο ουσιαστικούς όρους ο δεύτερος γύρος. Για να τον διαδεχθεί μια δεύτερη και νικηφόρα ανατρεπτική απόπειρα.

Για να το πω ακόμα πιο καθαρά. Ο πρώτος γύρος με τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να χάθηκε μόνο και μόνο για να σβήσουν μέσα στο λαό ψευδαισθήσεις και αυταπάτες σχετικά με μια αντιμνημονιακή πορεία και να διαγραφούν πιο ουσιαστικά οι συγκρουσιακές προϋποθέσεις μιας γνήσιας ανατρεπτικής προσπάθειας.

Στην ανθρώπινη ιστορία, πριν από κάθε μεγάλη νικηφόρα πολιτική και κοινωνική αλλαγή, προηγούντο, συνήθως, πολλές αποτυχημένες απόπειρες, που εκ των υστέρων φάνταζαν ως καρικατούρες. Χωρίς αυτές τις αποτυχίες, όμως, κανένας νέος ιστορικός δρόμος δεν θα άνοιγε. Οι άνθρωποι ασφαλώς επηρεάζονται από τις ιδέες. Επηρεάζονται, όμως, πολύ πιο καθοριστικά από τις εμπειρίες τους. Και τώρα οι άνθρωποι ξέρουν ότι δεν είναι ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Ολάντ ούτε ο Σόϊμπλε που θα βάλουν τέλος στην ελληνική τραγωδία αλλά μόνο η σύγκρουση μαζί τους.

Ο μνημονιακός καπιταλισμός πριν μας αφήσει χρόνους θα πρέπει να ξεφτιλίσει και τις τελευταίες εφεδρείες του. Αυτό ζούμε σήμερα με τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα διαρκέσει πολύ. Θα πρέπει να ετοιμαστούμε για την ανατροπή.

ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΔΕΥΤΕΡΟΝ : Μετά και τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλονται πιο έντονα οι απόψεις κάποιων δυνάμεων της Αριστεράς οι οποίες θεωρούν ότι το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο είναι αποπροσανατολιστικό και ότι το πρωτείο για την Αριστερά βρίσκεται στην άμεση ανατροπή του καπιταλισμού και τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Δεν πρόκειται για λάθος αλλά για πλήρη παραμόρφωση και φυγή από την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει αντικαπιταλιστικός αγώνας έξω από τον αγώνα που θέτει ως πρώτη και κύρια προτεραιότητα την άμεση ήττα των μνημονιακών πολιτικών και την ακύρωση των μνημονίων. Την ήττα και ακύρωση της λιτότητας, της φορολεηλασίας των μικρομεσαίων στρωμάτων, των ιδιωτικοποιήσεων, των νεοφιλελεύθερων απορυθμίσεων, της εθνικής υποτέλειας. Δεν υπάρχει αντικαπιταλιστικός αγώνας έξω από την πρώτιστη σημασία να απαλλαγή η χώρα από τη νεοαποικιοκρατία και την ιδιόμορφη πολιτική και οικονομική κατοχή. Δεν υπάρχει γενικά και αφηρημένα καπιταλισμός έξω από τις μορφές αναπαραγωγής του. Μια στρατηγική της Αριστεράς που παρακάμπτει το πρωτείο του πιο πλατιού και συνεπούς αντιμνημονιακού αγώνα δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να δίνει φιλί ζωής στις χειρότερες πλευρές του καπιταλισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μεταλλάχθηκε επειδή δεν ανέτρεψε τον καπιταλισμό αλλά γιατί απορροφήθηκε από τη μαύρη τρύπα του «υπαρκτού καπιταλισμού» που αντιπροσωπεύουν τα μνημόνια. Τα πολιτικά κοινωνικά συστήματα δεν ανατρέπονται παρά μόνο μέσα από την ανατροπή των υπαρκτών μορφών με τις οποίες μπορεί να υπάρξουν και να αναπαραχθούν.

Η σημασία και το πρωτείο του αντιμνημονιακού αγώνα σε οργανική σύνδεση με ένα ριζοσπαστικό αριστερό πρόγραμμα μετάβασης με σοσιαλιστικό ορίζοντα όχι μόνο δεν έχασαν την επικαιρότητα τους με την μετάλλαξη το ΣΥΡΙΖΑ αλλά αντίθετα παίρνουν ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα για την Αριστερά.

Την Αριστερά που θέλει να σπάσει το μεταπολιτευτικό κέλυφος στην απήχηση της και, να πιάσει στις σύγχρονες συνθήκες το νήμα των καλύτερων παραδόσεων της και πρώτα απ' όλα της μεγάλης ΕΑΜ-ικής παράδοσης. Την Αριστερά που επιδιώκει να αναδειχθεί σε ηγεμονική εθνική δύναμη και επικεφαλής μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας διεξόδου, παραγωγικής ανασυγκρότησης, ανόρθωσης και βαθιών κοινωνικών μετασχηματισμών.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.

ΤΡΙΤΟΝ : Η «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» δεν προέκυψε απλώς ως συνέπεια της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η μνημονιακή μετάλλαξη, η οποία δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, απλώς επιτάχυνε τις εξελίξεις για τη δημιουργία της.

Φιλοδοξία της Λαϊκής Ενότητας δεν είναι να μοιράσει σε όφελός της τη δεδομένη πίττα της Αριστεράς.

Στόχος μας δεν είναι να αποσπάσουμε καμιά ποσοστιαία μονάδα από το ΚΚΕ κα μερικά δέκατα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προκειμένου να επιπλεύσουμε, μπαίνοντας με κάνα τεσσαράκι στη Βουλή.

Όταν η χώρα και η κοινωνία συντρίβονται και ισοπεδώνονται ο ρόλος της Αριστεράς δεν είναι να συντηρείται στο πολιτικό περιθώριο και στη γωνία, στο όνομα χιλίων δύο δικαιολογιών.

Ο ρόλος των Αριστερών δυνάμεων, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες κοινωνικής συντριβής, δεν είναι να περιορίζονται στην αυτάρεσκη επαναστατική περιχαράκωσή τους, να αυτοϊκανοποιούνται με την χωρίς προοπτική και από απόσταση κριτική των πάντων και να αυτοθαυμάζονται με την ικανότητα τους να διεξάγουν ανειρήνευτο ενδοαριστερό αγώνα, θεωρώντας, συχνά, ως τους χειρότερους ταξικούς αντιπάλους όσες άλλες αριστερές δυνάμεις είναι εγγύτερα στις απόψεις τους ή όσες θεωρούν ότι μπορούν να αμφισβητήσουν το ρόλο τους ή την όποια επιρροή τους.

Η Αριστερά πρέπει να πάψει να θεωρείται από κάποιους ιδιοκτησία ή οικόπεδο με αποκλειστικούς τίτλους, το οποίο πρέπει να ξεκαθαρισθεί απ' ότι παρείσακτο, προκειμένου είτε να περιφρακτεί με ασφάλεια είτε να πωληθεί σε καλή τιμή.

Μια τέτοια Αριστερά δεν χρειάζεται. Δεν την έχει ανάγκη κανένας και το μόνο που εξυπηρετεί, είτε το θέλει είτε όχι, είναι να δεσμεύει δυνάμεις και να εξυπηρετεί, εκ των πραγμάτων, τελικά το σύστημα.

Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ότι επιδίωξε με πάθος την κυβέρνηση αλλά το ότι αυτή η επιδίωξη είχε εγγενείς αντιφάσεις, παρέκαμπτε τις αναπόφευκτες συγκρούσεις, δεν στηριζόταν στο κίνημα και δεν ήταν οργανικά συνδεδεμένη με αριστερές αρχές.

Για την Αριστερά που θέλει να αλλάξει την κοινωνία η στρατηγική για τη διεκδίκηση της κυβέρνησης και της εργατικής λαϊκής εξουσίας, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με φοβία, να παραπέμπεται σε ένα αόριστο μέλλον και σε συνθήκες που δεν ωριμάζουν ποτέ.

Για την Αριστερά όπως δεν είναι αυτοσκοπός η κυβέρνηση, δεν είναι επίσης αυτοσκοπός η αλαζονική και βολική παραμονή στην αντιπολίτευση, όσο και αν ο ρόλος της τελευταίας είναι σημαντικός.

ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΟΝ : Η μετάλλαξη ΣΥΡΙΖΑ θέτει όλη την Αριστερά και όλες ανεξαιρέτως τις δυνάμεις της, μπροστά σε μια νέα κατάσταση και νέες ενδιαφέρουσες αλλά και ελπιδοφόρες προκλήσεις.

Η τραγωδία της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκληφθεί ως αφετηρία για αυτοεπιβεβαίωσεις των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς.

Δεν δικαιώνονται όσοι άφησαν ανοικτό το ενωτικό γήπεδο της Αριστεράς να το διαχειρίζεται ανενόχλητα και δημαγωγικά ο Τσίπρας, ενώ πολεμούσαν όσες δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ πάσχιζαν να αλλάξουν τη φορά των πραγμάτων.

Η θλιβερή αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιώνει ούτε πρόκειται να δικαιώσει τον σεχταρισμό, την περιχαράκωση, την απομόνωση και πρακτικές που αγνοούσαν ή θεωρούσαν εκ των προτέρων μάταιη τη διαπάλη εντός του ΣΥΡΙΖΑ, όταν μάλιστα έπαιρνε μορφές προγκρόμ κατά της Αριστερής Πλατφόρμας από το ευρωπαϊκό, το ευρωατλαντικό και το εγχώριο κατεστημένο.

Αυτές τις ώρες, πολύ περισσότερο αυτές, η Αριστερά χρειάζεται μια ενωτική ανασύνθεση και ταυτόχρονα μια αληθινή επαναθεμελίωση και επανίδρυση μέσα από τη συνέχεια των καλύτερων εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών θεωρητικών, πολιτικών, κινηματικών και επαναστατικών παραδόσεων της.

Αυτήν την ώρα η Αριστερά δεν χρειάζεται ένα διορθωμένο ή καλύτερο και συνεπέστερο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν χρειαζόμαστε, όμως, ούτε ένα πιο ενωτικό ΚΚΕ ή μια πιο ανοιχτή και πιο κοινωνικά γειωμένη ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Όπως μπορεί να αποδειχθεί περιττή και μια Λαϊκή Ενότητα, η οποία θα αποτύχει να κάνει βήματα στην αναγκαία και νικηφόρα επανιδρυτική αριστερή προσπάθεια.

Τούτες τις ώρες που ο διεθνής καπιταλισμός γνωρίζει βαθιά και παρατεταμένη κρίση και η Ελλάδα στραγγαλίζεται, φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται, αυτήν την ώρα, χωρίς να μηδενίζουμε τίποτα, δεν υπάρχει ένα αριστερό σχέδιο στη χώρα και διεθνώς, που μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστο και να χρησιμοποιηθεί ως βάση δημιουργικών προσπαθειών για μια νικηφόρα προοδευτική και σοσιαλιστική εξέλιξη.

Το γεγονός αυτό βέβαια δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει ή να εκληφθεί ως άλλοθι απραξίας και ακόμα χειρότερα ως εμπόδιο για να παλέψουμε δυνατά, εδώ και τώρα, για να αλλάξουμε τα πράγματα και να τα αλλάξουμε σε βάθος.

Αντίθετα, αυτόν τον αγώνα, μέσα στην παρούσα κρίση πρέπει να τον διεξάγουμε,με πλήρη επίγνωση της ανάγκης απαναθεμελίωσης των προσανατολισμών μας.

Η επανίδρυση της Αριστεράς δεν πρόκειται να γίνει σε κάποιο εργαστήριο αλλά στην πράξη και στη φωτιά των αναμετρήσεων για εναλλακτικές λύσεις στο σήμερα. Εναλλακτικές λύσεις μετάβασης και σοσιαλιστικής προοπτικής.

ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΜΠΤΟΝ : Η επανίδρυση της Αριστεράς χρειάζεται ένα νέο βαθύτερο κοινωνικό και κινηματικό προσανατολισμό της Αριστεράς, μια νέα συγκρότησή της στη βάση των κοινωνικών αγώνων και μαζί με αυτό μια προγραμματική επανίδρυση της, πρώτα απ' όλα για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Το επίκαιρο, όμως, σήμερα και το όχημα μιας ενωτικής αριστερής προσπάθειας είναι ένα αντιμνημονιακό μεταβατικό πρόγραμμα που θα δίνει προοδευτική διέξοδο από τη σημερινή κρίση, θα μπορεί να συγκροτήσει μια μεγάλη αγωνιστική κοινωνική συμμαχία της μισθωτής εργασίας, των μικρομεσαίων στρωμάτων, της αγροτιάς και της νεολαίας και θα διαμορφώνει ένα υπαρκτό δρόμο μετάβασης στο σοσιαλισμό. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι ένα πρόγραμμα που θα μπορεί να ανατρέψει τη μνημονιακή τάξη πραγμάτων και θα καταστήσει το σοσιαλισμό όχι μια βερμπαλιστική εκφώνηση και μια κούφια επαναστατική ρητορεία που δεν απειλεί κανένα, ούτε την ακούει κανείς, αλλά χειροπιαστό ορατό δρόμο και νέα ιστορική προοπτική.

Μερικά από τα βασικά θεμελιώδη συστατικά μιας νέας προγραμματικής προσπάθειας θα πρέπει να είναι :

Η διαγραφή του δημόσιου χρέους, μαζί με τη διαγραφή και τη γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών, πρώτα απ' όλα των πιο αδυνάτων.

Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ένας νέος ρόλος τους.

Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και ανασυγκρότηση των στρατηγικών δημόσιων επιχειρήσεων και ο τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων.

Ένα νέο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα καταργεί την φορολογική ασυλία των μεγάλων κερδών, των μεγάλων περιουσιών και των μεγάλων εισοδημάτων.

Η πλήρης επαναφορά των εργασιακών κατακτήσεων, και των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων. Η στήριξη και αναβάθμιση μισθών, συντάξεων και του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.

Ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης με έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις και τη ρευστότητα στην οικονομία.

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

ΕΚΤΟΝ : Ένα πρόγραμμα μετάβασης αυτού του χαρακτήρα είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί εντός της ευρωζώνης. Η Αριστερά δεν μπορεί να έχει φετίχ με τα νομίσματα. Το ευρώ, όμως, δεν είναι απλά και μόνο ένα νόμισμα αλλά σκληρός νεοφιλελεύθερος μονόδρομος και δρόμος νεοαποικιοποίησης. Το ευρώ αποτελεί το στρατηγικό σημείο συνένωσης των συμφερόντων του ελληνικού μεγαλοαστισμού με τα συμφέροντα του πολυεθνικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στη μισθωτή εργασία και τα μικρομεσαία στρώματα. Η εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος στη χώρα μας απαιτεί εθνικό νόμισμα, την απόκτηση της νομισματικής κυριαρχίας αλλά και της εθνικής κυριαρχίας και μιας ανεξάρτητης πολιτικής. Απαιτεί, ταυτόχρονα, τη σύγκρουση με την ΕΕ και τις επιλογές της. Αυτή η ΕΕ ως σκληρή νεοφιλελεύθερη συμμαχία υπό τη Γερμανική ηγεμονία δεν μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται. Ένα ριζοσπαστικό μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα στη χώρα μας αργά ή γρήγορα και μάλλον γρήγορα, θα προσκρούσει κατά την εφαρμογή του στα σκληρά πλαίσια των ευρωενωσιακών κανόνων. Σε μια τέτοια περίπτωση ο κόμπος πρέπει να λυθεί υπέρ της λαϊκής κυριαρχίας και υπέρ του ριζοσπαστικού προγράμματος. Και πρέπει να λυθεί με δημοψήφισμα, όπου η Αριστερά θα πρέπει να στηρίξει μέσα στο λαό και με όλες της τις δυνάμεις την αποχώρηση από την ΕΕ, για ένα νέο ανεξάρτητο ρόλο της χώρας και ανεξάρτητων πολυδιάστατων συνεργασιών σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. ΦΟΡΟΥΜ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ, ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

ΕΒΔΟΜΟΝ : Θέλω να κλείσω με ένα κεντρικό ζητούμενο που ταλανίζει δεκαετίες την ελληνική Αριστερά και διαμορφώνει στους κόλπους της μια εικόνα καθυστέρησης και εμφυλιοπολεμικής ζώνης. Σήμερα όσο ποτέ απέναντι σε μια πολυδιασπασμένη Αριστερά οφείλουμε να απαντήσουμε με την κοινή δράση, τη συνεργασία και τη συμπαράταξή της πάνω σε ένα πρόγραμμα ακύρωσης των μνημονίων και σοσιαλιστικής μετάβασης. Σήμερα θα μπορούσε άμεσα να συσταθεί ένα Φόρουμ όλων των αριστερών, αντιμνημονιακών, αντιϊμπεριαλιστικών και δημοκρατικών δυνάμεων που θα αναζητά τις κοινές δράσεις και θα διατηρεί ανοικτό το διάλογο για ευρύτερες συνεργασίες.

Φυσικά η συνεργασία της Αριστεράς δεν είναι πανάκεια, αν δεν αλλάξουμε όλοι μονοσήμαντες νοοτροπίες, δογματικές αντιλήψεις και αλαζονικές πρακτικές.

Η συνεργασία, όμως, η σύμπραξη, η συμπόρευση και η συμπαράταξη των κομμουνιστικών αριστερών δυνάμεων και όλης της Αριστεράς, αν είναι σωστά και βαθιά προσανατολισμένη στην κοινωνία και είναι απαλλαγμένη από αγκυλώσεις και άγονους εσωτερικούς ανταγωνισμούς. Αν έχει στο επίκεντρο της τη δημοκρατία, την πιο πλατιά δημοκρατική συμμετοχή και την ευρύτατη συλλογικότητα στις αποφάσεις, τότε μπορεί να είναι το όχημα για μια νέα προσπάθεια μεγάλου βεληνεκούς και ιστορικής σημασίας.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015, (ΠΗΓΗ: iskra)