Οι βουλευτές ως μικρές ομάδες

Μπορούν οι βουλευτές να οργανωθούν σε μικρές ομάδες εργασίας... 

 EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

 

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος

Η καθολικότητα ή η επιθυμία της γενικότητας έχει χαρακτηριστεί ασθένεια από πολλούς στοχαστές, οι οποίοι μάλιστα προτείνουν την ίασή μας απ' αυτές με το να προσχωρήσουμε σε μικρότερες μορφές οργάνωσης. αλλά και θεωρίας ακόμη.

Ας πούμε ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι τόσο απρόσωπος ώστε διοχετεύει την ομίχλη και τη μη κατανόησή του.
Μπορούν λοιπόν οι βουλευτές να οργανωθούν σε μικρές ομάδες εργασίας και να εκπονήσουν μελέτες που θα επιτρέπουν την κατανόηση αυτού του μηχανισμού και ευκολότερη την πρόσβαση των πολιτών στο εσωτερικό του.
Να πάνε και στο καφενείο της Βουλής, δεν λέω, αλλά καλό θα ήταν να ασχοληθούν με την πραγματική έννοια της πολιτικής, που ξεκινάει βεβαίως από την καθημερινή συμμετοχή τους στη συνδιοίκηση του κράτους.
Το κράτος μπορεί να είναι ένα παγερό τέρας, μπορεί εντούτοις να διαβρωθεί από την εργατικότητα, την καλοσύνη και την ανεξάρτητη ματιά των βουλευτών.
Αφού τα χέρια των περισσότερων είναι δεμένα από τα μνημόνια, ας στρέψουν την προσοχή τους εκεί όπου η τακτική τους παράγει έργο σημαντικό για την πρόσβαση στην κοινωνία.
Τι θέλουν οι πολίτες; Να τσακιστεί η γραφειοκρατία πρωτίστως και στη συνέχεια να μπορούν να βλέπουν, έστω με ραντεβού, τους κομματικούς, κυβερνητικούς και μη, αντιπροσώπους τους.
Ταυτόχρονα θα τους δοθεί η δυνατότητα να πάψουν να είναι φερέφωνα των κυβερνητικών αποφάσεων και να ψηφίζουν ακόμη και όταν διαφωνούν με πολλά νομοθετήματα.
Και είναι πολλοί αυτοί που διαφωνούν.
Μικρές ομάδες, λοιπόν, που δεν θα σηκώσουν απλώς μπαϊράκι στην κρατική εξουσία, αλλά θα καταφέρουν, με συγγενικούς προς την άσκηση της πολιτικής τρόπους, να αλλάξουν τη ροή και τη φιλοσοφία του συστήματος.
Το συζητούσαμε τις προάλλες σε γνωστό καφενείο με κυβερνητικό βουλευτή ο οποίος ενθουσιάστηκε και μας διαβεβαίωσε ότι θα αρχίσει την εν λόγω διαδικασία, κυρίως, όπως είπε, για να νιώσει ανεξάρτητος, ελεύθερος και εν τέλει άνθρωπος.
Μένει να το δούμε.
Το δύσκολο φαίνεται να είναι το πώς θα πείσει τους συναδέλφους του, όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Διότι, ως γνωστόν, τα καλύτερα πάρτι είναι αυτά στα οποία συμμετέχουν οι πάντες. (Αυτό δεν έχει σχέση με την καθολικότητα...)
Το δίκαιο (η πάταξη της γραφειοκρατίας και της βουλευτικής ματαιοδοξίας-μεμψιμοιρίας) δημιουργεί μικρές κοινότητες (ομάδες), που δεν είναι λιγότερο σημαντικές ή σοβαρές επειδή είναι μικρές· εάν το αίτημά τους έχει σοβαρά επιχειρήματα, ειλικρινή και ανιδιοτελή, έχει επίσης πολλές δυνατότητες να διεισδύσει και στις πιο κρυφές κάμαρες των απρόσιτων δωματίων της εξουσίας.
Τόλμη, εργατικότητα και αποφασιστικότητα χρειάζονται, με προϋπόθεση όλων αυτών το αληθινό ενδιαφέρον για την ανακούφιση των πολιτών και την αφαίρεση του τερατώδους προσώπου της εξουσίας. Οψόμεθα.
ΠΗΓΗ: Ρφημερίδα των Συντακτών