Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΧΙΖΑ*Με αφορμή την συνδιάσκεψη της Λαϊκής Ενότητας στις 21/22 Νοεμβρίου, 17 προτάσεις για το χαρακτήρα της Λαϊκής Ενότητας ως Πολιτικού Μετώπου ευρύτερων Δημοκρατικών Δυνάμεων.
1. Μέτωπο κάνεις με τους άλλους, που δεν είναι αναγκαστικά αριστεροί, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αλλά ενδεχομένως είναι δημοκράτες, πράσινοι, πατριώτες, αντικομφορμιστές, αντιεξουσιαστές, υποστηρικτές πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέτωπο κάνεις όταν επιδιώκεις την ανάδειξη της πολιτικής σου άποψης μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς ηγεμονισμούς, σε μια ευρύτερη συλλογικότητα που υπηρετείς σαν πολιτική οικογένεια. Μέτωπο κάνεις με τους άλλους, που ΔΕΝ είναι αυτό που είσαι…..
2.Η ανατροπή ξεκινάει εδώ και τώρα, από τον σεβασμό στο δικαίωμα των άλλων στην επικοινωνία και στο λόγο : Δηλαδή από την οικονομία του λόγου όλων. Η ΛΑΕ οφείλει καταστατική αντίρρηση στη φλυαρία του ΣΥΡΙΖΑ, που κατάστρωνε και εκφωνούσε (άσφαιρα, κατά πως αποδείχθηκαν) προγράμματα χιλιάδων λέξεων. Πρέπει να αποφύγει τον στείρο ακαδημαϊσμό, εκφωνώντας θέσεις εφαρμόσιμες και όχι πολιτικά δοκίμια. Να αντιταχθεί σθεναρά στο σοφολογιοτατισμό και στις αυθεντίες, παγιώνοντας την αρχή της ισηγορίας και το σεβασμό του άλλου.
3.Δεν είμαστε “ναι και όχι” στα μνημόνια: Είμαστε μετωπικά και αμετακίνητα αντίθετοι. Αντιπαλεύουμε την επιβολή καθεστώτος αποικίας χρέους, εις βάρος της δικής μας χώρας και άλλων. Καταγγέλλουμε το καθεστώς επιτροπείας ως επαναφορά στο στάτους της Κοινωνίας των Εθνών, που αποδεχόταν ανοιχτά την ύπαρξη μη αυτοκυβερνωμένων περιοχών.
4. Ο Αντιμνημονιακός αγώνας είναι αγώνας απαγκίστρωσης από την ευρωζώνη και την υπαρκτή Ευρώπη. Είναι αγώνας για έναν κριτικό ευρωπαϊσμό, για μια Ευρώπη που δεν θα είναι «κάστρο» ή ορμητήριο εναντίον των λαών της «περιφέρειας». Είναι συναφής με την αποδοχή της Ρωσίας στη θέση που γεωγραφικά και ιστορικά δικαιούται, ως τμήμα της Ευρώπης.
5. Σήμερα η αναφορά στην Εθνική Ανεξαρτησία συκοφαντείται ως συνώνυμη ή γειτονική με τον εθνικισμό. Εμείς ξεχωρίζουμε τα λεγόμενα εθνικά συμφέροντα – που μπορούν να υπηρετούν τον κάθε μεγαλοϊδεατισμό - από τα Εθνικά δίκαια, που είναι συμβατά με τον ανθρωπισμό και τον νομικό πολιτισμό. Στις διακρατικές σχέσεις, δεν υποστηρίζουμε τακτικισμούς και παραχωρήσεις στους εκάστοτε συσχετισμούς δυνάμεων.
6. Αποφεύγουμε τον εθνοκεντρικό αυτισμό βλέποντας την ολότητα του ιμπεριαλιστικού φαινομένου: Τη νέα αποικιοκρατία επί αφρικανικού εδάφους με τις αγορές γαιών από πολυεθνικές εταιρείες και την έξωση των ντόπιων πληθυσμών. Τις διαλύσεις κρατών μέσω της χρήσης πολιτικών προσχημάτων, όπως στη περίπτωση της Λιβύης, του Ιράκ, της Ουκρανίας, της Συρίας. Την ύφανση της μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής πλεκτάνης όλων των εποχών, που αποτελούν οι διατλαντικές συμφωνίες ( ΤΤΙΡ κλπ). Την αρπαγή των σπόρων, τη διάδοση των μεταλλαγμένων, τη λεηλασία των αλλότριων ενεργειακών πόρων. Τη δημιουργία καθεστώτος αποπνικτικού ηλεκτρονικού ελέγχου της δημόσιας ζωής. Τον μικρομέγαλο επεκτατισμό διαφόρων χωρών στην περιοχή μας .
7. Σε αυτή τη συγκυρία, η επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι επιλογή ανάγκης και απόδρασης από την αποικιακή Ευρωζώνη. Αποφετιχοποιούμε το εθνικό νόμισμα όπως και το ευρώ, εξηγούμε ότι το εθνικό νόμισμα δεν είναι μαγικό ραβδί αλλά αντιϋφεσιακό και αναπτυξιακό εργαλείο.
8. Αλλά ανάπτυξη δεν είναι η τυφλή και άκριτη μεγέθυνση του ΑΕΠ. Οικοανάπτυξη δεν είναι η πρόκριση του τεχνολογικού πρωτογονισμού. Τεχνολογική πρόοδος δεν είναι η στοίχιση με οποιαδήποτε τεχνολογία, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που έχει στη φύση και στην κοινωνία.
9. Η μονοδιάστατη ανάπτυξη και ο οικονομισμός αποθεώνουν το σημερινό συμβατικό ΑΕΠ και απαξιώνουν την ποιότητα ζωής. Ένα πρωτοπόρο πολιτικό σχήμα μπορεί να καινοτομήσει με την προώθηση του εναλλακτικού ΑΕΠ, που συνεκτιμά ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες. Με αυτό το σκεπτικό όλα τα ποιοτικά στοιχεία ζωής (αστικό και φυσικό περιβάλλον, εύρυθμη λειτουργία μεταφορών, αισθητική, ηχητικό καθεστώς κλπ) συνιστούν κοινωνικό μισθό και συνυπολογίζονται στο ΑΕΠ
10. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας δεν μπορεί να συντελεσθεί ανεξάρτητα από τις επιταγές της εξειδίκευσης και τις συνθήκες της διεθνούς αγοράς, όμως δεν πρέπει να νοηθεί ως παθητική προσαρμογή στη λογική του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Η ελληνική παραγωγική ανασυγκρότηση έχει ως απαραίτητη διάσταση την ανάδειξη και προώθηση ποιοτικών προϊόντων, με ιδιαίτερη ταυτότητα και αναγνώριση στη διεθνή αγορά. Η παραγωγική ανασυγκρότηση είναι αδύνατο να συντελεσθεί χωρίς την ενεργό δράση του τρίτου τομέα της οικονομίας, των εθελοντικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, της λαϊκής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας.
11. Ο Τρίτος τομέας, πέρα από το Κράτος και την Αγορά, μπορεί να συμβάλλει στη δραστική περικοπή της ανεργίας. Ακόμη όμως, μέσα από τις σχέσεις ισότητας, δημοκρατικής αυτοδιεύθυνσης, αδελφοσύνης και συλλογικής δημιουργικότητας, μπορεί έμπρακτα να εισφέρει νέου τύπου κυτταρικές δομές, με Σοσιαλιστικό προσανατολισμό.
12. Σοσιαλισμός ΔΕΝ σημαίνει σοσιαλίζουσα γαρνιτούρα μιας συμβατικής διαχειριστικής πολιτικής ! Σοσιαλιστικό κίνημα είναι αυτό που εκδηλώνεται έμπρακτα, σε όλες τις κλίμακες και εκφάνσεις της ζωής, ως μάχη εναντίον των εμπορευματικών ρυθμίσεων, εναντίον της αλλοτρίωσης, υπέρ της συρρίκνωσης της σφαίρας του εμπορεύματος, υπέρ των δημοκρατικών, δημοσίων και κοινωνικών ρυθμίσεων. Μια τέτοια επέκταση δεν είναι μόνο ποσοτική και συναινετική, αλλά εμπεριέχει άλματα, αντιθέσεις και διακινδυνεύσεις.
13. Δεν αντιμετωπίζουμε τον ναρκισιστικό αρχηγισμό με ηθικολογίες και αφορισμούς. Δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά στον παραγοντισμό που απεργάζεται τον αρχηγισμό. Δεν παραγνωρίζουμε τον οπαδισμό, που είναι η άλλη όψη του νομίσματος του αρχηγισμού. Δεν προσπερνάμε την όποια απουσία κριτικού λόγου. Δεν συμβιβαζόμαστε με τον αβανγκαρντισμό αλλά και τον λαϊκισμό. Δεν είμαστε κομφορμιστές αλλά ούτε θηρευτές εντυπώσεων, εκκεντρικοί ή γραφικοί της πολιτικής σκηνής.
14. Θέλουμε ανοιχτή οργάνωση σε ανθρώπους και ιδέες: Οργάνωση που δεν κάνει «ανοίγματα» σε αφισοκολλητές (!) και δευτεροκλασάτα μέλη…. Θέλουμε ένα υγιές πολιτικό σώμα, που αντιστέκεται στις έξωθεν εισβολές με πολιτικά αντισώματα που παρέχει η κριτική εγρήγορση μελών, υποστηρικτών και φίλων. Θέλουμε σώμα με παγιωμένη και ανυποχώρητη λειτουργία στο αντιμνημονιακό, αντιαποικιακό και αντιϊμπεριαλιστικό μέτωπο …
15. Μια νέα συλλογικότητα δεν αντιστρατεύεται τις «υποκείμενες» συλλογικότητες, που υπάρχουν ή δημιουργούνται αυθόρμητα στη πορεία ανάπτυξης της. Η τήρηση της αρχής «ένα άτομο-μια ψήφος» δεν αποκλείει τη λειτουργία συμβουλίου συνιστωσών, παράλληλου με το ευρύτερο δημοκρατικά εκλεγμένο σχήμα των μελών.
16. Η Πολιτική Οικολογία και όσα αυτή προσκομίζει στα κινήματα και στη δημόσια συζήτηση, είναι μια αναντικατάστατη δύναμη ανάλυσης και αξιολόγησης των παραγωγικών δυνάμεων. Όμως η χρόνια χρήση της – ιδίως από τη πλευρά της οικονομίστικης Αριστεράς- ως απλής δεξαμενής ψηφοφόρων και ευαισθησιών, συνέβαλε στη συσχέτιση και τελική πρόσδεσή της στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Η αποκόλληση της Πολιτικής Οικολογίας από τα διεθνή κέντρα της σοσιαλδημοκρατίας και η επαναφορά της σε ριζοσπαστική τροχιά, αποτελεί σημαντικό πολιτικό έργο.
17. Δεν χρειαζόμαστε διείσδυση και χειραγώγηση των κοινωνικών συλλογικοτήτων. Δεν είμαστε αδιάφοροι αλλά ούτε και φοβόμαστε την ανάπτυξη και αυτονομία των κοινωνικών πρωτοβουλιών. Δεν είμαστε διασκεδαστές, αλλά δεν μπορούμε να αυτοεξαιρεθούμε από τη φαντασία, την ευρηματικότητα των πολιτικών συνθημάτων, τη ζεύξη της πολιτικής μας με τη δημιουργική επινόηση.
* Δημοσιεύθηκε στο tvxs.gr στις 11 Νοεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου