Δουλειά μέχρι θανάτου ή Αγώνας μέχρι τη νίκη;
Nα σταματήσουμε τη λεηλασία των συντάξεων.
ΤΕΤΑΡΤΗ 18/11 στις 6:30μμ στα ΛΙΘΑΡΙΤΣΙΑ
Ομιλητής: Γιώργος Ρωμανιάς, πρώνη Γενικός Γραματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Η μνημονιακή εποχή των τελευταίων πέντε χρόνων δείχνει πως παρότι οι
κυβερνήσεις πέφτουν κι αλλάζουν πιο γρήγορα από ποτέ, η κοινωνική και
οικονομική πολιτική την οποία εφαρμόζουν δεν διαφοροποιείται ούτε στο
ελάχιστο. Αντίθετα, είναι πιστή συνέχεια η μια της άλλης και μάλιστα
κάθε φορά με χειρότερους για τη διαβίωση μας όρους, καθώς το κάθε μέτρο
έρχεται και προστίθεται πάνω στα προηγούμενα υλοποιώντας μέχρι κεραίας
τους στόχους του νεοφιλελευθερισμού, της διάλυσης του όποιου κοινωνικού
κράτους έχει απομείνει, την ολοένα και αυξανόμενη υποτίμηση της αξίας
της εργασίας μας και το πέρασμα του όποιου δημοσίου αγαθού στα χέρια
ιδιωτών. Ένα βασικό κομμάτι αυτής της πολιτικής που καλείται η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόσει αφορά το ασφαλιστικό σύστημα.
Η αποδόμηση του ασφαλιστικού συστήματος που είναι στα σκαριά της
κυβέρνησης και δεσμεύεται να υλοποιήσει μέχρι τα τέλη του Νοέμβρη
διαπερνά όλο το φάσμα της ζωής των εργαζομένων είτε δεν έχουν ακόμα μπει
στη δουλειά λόγω νεότητας είτε εργάζονται είτε είναι συνταξιούχοι. Κι
αυτό γιατί καταργεί θεμελιώδη δικαιώματα όπως περίθαλψη και σύνταξη.
Συγκεκριμένα: μειώνονται περαιτέρω οι συντάξεις, αυξάνονται οι
ασφαλιστικές εισφορές (π.χ. ΟΓΑ, ΝΑΤ, ΟΑΕΕ), αυξάνονται τα όρια
συνταξιοδότησης, περικόπτεται η κατώτερη σύνταξη για ΙΚΑ, ΟΓΑ και νέους
συνταξιούχους, παγώνει ως το 2021 η νέα κατώτερη σύνταξη, εφαρμόζονται
αναδρομικά οι νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, καταργούνται
αναδρομικά κατοχυρωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, καταργείται έως το 2019
το ΕΚΑΣ, μείωνονται τα οικογενειακά και προνοιακά επιδόματα, καταργείται
η σύνταξη των ανασφάλιστων υπερηλίκων. Αυτή η πολιτικής της λιτότητας
εκτός από την υλική υποτίμηση των όρων διαβίωσης μας στο επίπεδο της
οριακής επιβίωσης ανοίγει περαιτέρω το δρόμο στις ιδιωτικές ασφαλιστικές
να συνδράμουν με το αζημείωτο και να καλύψουν το ασφαλιστικό κενό είτε
στο επίπεδο της σύνταξης είτε της περίθαλψης.
Αυτή η αποδόμηση του ασφαλιστικού αλλάζει άρδην ολόκληρο το χαρακτήρα
του ασφαλιστικού. Από ένα σύστημα αλληλεγγύης σε ένα άθροισμα ατομικών
κουμπαράδων. Από δημόσια κοινωνική ασφάλιση σε ιδιωτική. Από ένα σύστημα
που δίνει χαμηλές σε συντάξεις σε ένα συνταξιοδοτικό πτωχοκομείο. Η
σύνταξη δεν είναι προνόμιο είναι δικαίωμα. Να συναντηθούμε, να
συζητήσουμε, να οργανώσουμε την αντίσταση μας. Για μας, για τη ζωή μας,
για το μέλλον μας.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Προτείνουμε:
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων του 1ου και του 2ου μνημονίου
• Μπλόκο στους αντιασφαλιστικούς νόμους του 3ου μνημονίου και στις μειώσεις συντάξεων
• Κατώτατο μισθό στα 751, πλήρη σταθερή εργασία και συλλογικές συμβάσεις εργασίας
• Καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και της ανασφάλιστης εργασίας
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου