Της Μαριλένας Καρρά
Η αδιάκοπη γελοιοποίηση της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Παρότι τα μνημόνια σκίστηκαν με ένα νόμο και σε ένα άρθρο, παρότι οι φράκτες της ντροπής έπεσαν, παρότι ο ήλιος του σοσιαλισμού έλαμψε ξανά στο νοτιοανατολικό άκρο της Μεσογείου, ο φθόνος έναντι της κυβέρνησης της Αριστεράς γινόταν ολοένα και πιο καυστικός στα λόγια και τις εικόνες των αθεράπευτα απαισιόδοξων. Και να ήταν μόνο οι απαισιόδοξοι; Νέο κύμα σταλινισμού σάρωσε τη χώρα. Μία ο αποκλεισμός της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ από Αντιφασιστικό φεστιβάλ, μία κάτι ψιλές σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που έπεσαν στην πορεία ενάντια στον Φράχτη του Έβρου ήταν επαρκή σημεία της νέας κόκκινης τρομοκρατίας.
Βέβαια, αν η ιστορία περίμενε τους αντιδραστικούς να παραδεχθούν τον αντιδραστισμό τους, να βάλουν τα κλάματα, να ζητήσουν δημοσίως έλεος, να συγχωρεθούν και ευτυχισμένοι να χορεύουμε μέχρι το επόμενο πρωί, δεν θα ήταν πολιτική ιστορία. Θα ήταν κάποιο ξεχασμένο παραμύθι για παιδιά. Ξεχασμένο γιατί όπως στην πολιτική ιστορία έτσι και στα αγαπημένα παιδικά παραμύθια κανένας δεν μπορεί να είναι και από τις δύο όχθες του ποταμιού.
Τ. Αναστασίου, Η Αυγή, 24 Οκτωβρίου.
Η. Μακρής, Καθημερινή, 25 Οκτωβρίου.
Δ. Χατζόπουλος, Καθημερινή, 25 Οκτώβρη.
Τ. Αναστασίου, Η Αυγή, 25 Οκτωβρίου.
Κυρ, 29 Οκτωβρίου.
Τ. Αναστασίου, Η Αυγή, 30 Οκτωβρίου.
ΠΗΓΗ: Hit & Run
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου