Πάρος,
2 Νοεμβρίου 2015
Αρ.πρωτ.
73/2015
ΔΕΛΤΙΟ
ΤΥΠΟΥ
Κατά
τη συνεδρίαση στις 26 Οκτωβρίου 2015 του
Διοικητικού Συμβουλίου του
Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Πάρου
- Αντιπάρου, συζητήθηκε το 8ο
θέμα: Συζήτηση για τις αιτήσεις των
μελών του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου
Πάρου – Αντιπάρου για την προσφυγή όσων
αφορά τη μείωση του συντελεστή του ΦΠΑ
στα νησιά.
Το
Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα
να
κινηθεί με τους 25
επιχειρηματίες
της Πάρου - μέλη του Εμποροεπαγγελματικού
Συλλόγου Πάρου-Αντιπάρου,
οι οποίοι ήδη έχουν υπογράψει την
αναφορά για την διαδικασία προσφυγής
στο Συμβούλιο της Επικρατείας, του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, κατά της Κοινής
Υπουργικής Απόφασης η οποία κατήργησε
από 1η
Οκτωβρίου 2015 τον μειωμένο ΦΠΑ.
Οι
επιχειρήσεις που συμμετέχουν σε αυτό,
είναι πέντε από κάθε κλάδο: Της Εστίασης,
των Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων, των
Τροφίμων, της Ένδυσης και της Υπόδησης
και των Εμπορικών Καταστημάτων.
Η
απόφαση της προσφυγής στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο, είναι μία κοινή προσπάθεια
του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου
Πάρου - Αντιπάρου με την Ομοσπονδία
Εμπορικών Συλλόγων Αττικής, Ομόρων
Νομών & Νήσων Αιγαίου (Ο.Ε.Σ.Α.Ο.Ν.Ν.Α.),
και την Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου
& Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ).
Δεν
έχουμε σκοπό να αφήσουμε το πολύ σοβαρό
ζήτημα της νησιωτικότητας να μείνει
κενό γράμμα. Έχουμε ασχοληθεί πολλές
φορές με αυτό και τις διάφορες εκφάνσεις
του, όπως το μεταφορικό ισοδύναμο, την
ενίσχυση των προβληματικών περιοχών
κ.α.
Η
διαδικασία που ξεκίνησε είναι ουσιαστική
για το ζήτημα και θα συζητηθεί στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ.Ε.) όπου πιστεύουμε
ότι θα δικαιωθούμε.
Οι
25 επιχειρηματίες της Πάρου δήλωσαν ότι
θα στηρίξουν την προσπάθεια μέχρι τέλους
και φυσικά ο Εμποροεπαγγελματικός
Σύλλογος Πάρου - Αντιπάρου θα είναι
κοντά τους σε αυτό.
Με
ιδιαίτερη τιμή
για
το Δ.Σ. του Εμποροεπαγγελματικού
Συλλόγου Πάρου
– Αντιπάρου
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Αλιπράντης Απόστολος Κρητικός Ηλίας
Υπόμνημα
ΕΣΕΕ προς την Ευρωπαική ΟΚΕ για τα
θέματα ΦΠΑ
. Κατάργηση του
μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου
Είναι
γεγονός ότι τα νησιά αποτελούν τον πιο
αδύναμο κρίκο στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
καθώς πολλά από αυτά είναι μικρές και
ανεξάρτητες γεωγραφικές ενότητες,
μακριά από τον κεντρικό πυρήνα της
εσωτερικής αγοράς και την ηπειρωτική
Ευρώπη.Η Ελλάδα έχει μεγάλο αριθμό
νησιών με τέτοια χαρακτηριστικά, ειδικά
στο Αιγαίο, όπου ζουν πολίτες και
λειτουργούν επιχειρήσεις που -θεωρητικά-
θα πρέπει να προστατεύονται τόσο από
το κράτος της Ελλάδας όσο και από την
Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να
αποφευχθεί κάθε είδους γεωγραφικός
και οικονομικός αποκλεισμός και να
εξασφαλιστεί η παροχή ίσων ευκαιριών
ανάπτυξης, ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα
νησιά.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η Ελλάδα είχε εξασφαλίσει το δικαίωμα ορισμού μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ έως και 30% σε σύγκριση με εκείνους της ηπειρωτικής χώρας, για τους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου και Κυκλάδων και στα νησιά Θάσο, Βόρειες Σποράδες , Σαμοθράκη και Σκύρο. Η δυνατότητα αυτή, η οποία στην ουσία αναγνώρισε την ιδιαίτερη γεωφυσική πραγματικότητα της χώρας με τα εκατοντάδες κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, για πρώτη φορά καθιερώθηκε το 1992 (Οδηγία 92/77 / ΕΟΚ άρθρο 1 παρ. 4στ) και στη συνέχεια περιλήφθηκε στην κεντρική οδηγία ΦΠΑ 2006/112 / ΕΚ (άρθρο 120). Έκτοτε, αυτό το ειδικό καθεστώς εφαρμόστηκε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και στην πράξη αντισταθμίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των νησιών και το ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που είναι επιβαρύνονται καθημερινά με το αυξημένο κόστος μεταφοράς για αγαθά και υπηρεσίες στις τοπικές τους αγορές.
Όπως συμφωνήθηκε πρόσφατα μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας, οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου πρόκειται να καταργηθούν, βάσει του τρίτου μνημονίου και του ν. 4336/2015, που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή για τον σκοπό αυτό. Η διαδικασία της κατάργησης έχει προγραμματιστεί να γίνει κατά στάδια και το πρώτο βήμα έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η κατάργηση αυτή αποτελεί παραβίαση των βασικών κανόνων και συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στο άρθρο 158 της Συνθήκης της ΕΕ, τη νομική βάση για την οικονομική και κοινωνική συνοχή της Ένωσης, η οποία περιέχει ειδική αναφορά για την ειδική φροντίδα που πρέπει να λαμβάνεται σε σχέση με τα νησιά. Προβλέπει ότι, προκειμένου να προαχθεί η αρμονική ανάπτυξη της, η Ένωση φροντίζει για την ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής της. Ειδικότερα, η Ένωση αποσκοπεί στη μείωση των διαφορών μεταξύ των επιπέδων ανάπτυξης των διαφόρων περιοχών και στη μείωση της απόκλισης των λιγότερο ευνοημένων περιφερειών.
Μεταξύ των εν λόγω περιοχών, γίνεται ειδική αναφορά στις αγροτικές περιοχές, στις περιοχές που υπάρχει αποβιομηχάνιση και στις περιοχές που πλήττονται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά προβλήματα, όπως οι βόρειες περιοχές με πολύ χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού και οι νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιφέρειες.
Επιπλέον, στην Συνθήκη του Άμστερνταμ έχει ενσωματωθεί ως παράρτημα δήλωση για τις νησιωτικές περιοχές, η οποία έχει ως εξής:
«Η Διάσκεψη αναγνωρίζει ότι οι νησιωτικές περιοχές αντιμετωπίζουν διαρθρωτικά προβλήματα οφειλόμενα στο νησιωτικό τους χαρακτήρα, η μονιμότητα των οποίων πλήττει σοβαρά την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη.
Η Διάσκεψη αναγνωρίζει αντιστοίχως ότι η κοινοτική νομοθεσία πρέπει να λάβει υπόψη τα προβλήματα αυτά και ότι ειδικά μέτρα μπορούν να ληφθούν, όπου αυτό δικαιολογείται, προς όφελος αυτών των περιοχών, προκειμένου να ενσωματωθούν καλύτερα στην εσωτερική αγορά με δίκαιους όρους.»
Αναφορά γίνεται και στη Συνθήκη της Λισαβόνας για την διασφάλιση της νησιωτικότητας στα κύρια σημεία της.
Ακόμη και η «Διακήρυξη των Αθηνών» με ημερομηνία 7 Μαΐου 2014, που συντάχθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρουσιάζει την νησιωτικότητα ως βασική προτεραιότητα στη διαμόρφωση των πολιτικών της ΕΕ, έτσι ώστε να αποφευχθεί η γεωγραφική και κοινωνική απομόνωση και να προσφερθούν ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης για τα μικρά και τα απομακρυσμένα νησιά.
Οι διατάξεις αυτές ενισχύονται από τις δηλώσεις των επισήμων εκπροσώπων των ευρωπαϊκών οργάνων σχετικά με το θέμα. Ως γνωστό παράδειγμα, αναφέρουμε την απάντηση του Επιτρόπου Όλι Ρεν για λογαριασμό της Επιτροπής (comdoc E-011356/2011 / 19-3-2012):
«Η ίδια η οδηγία για τον ΦΠΑ προβλέπει εξαιρέσεις από τους κανόνες για ορισμένες συντελεστές ΦΠΑ .... Ο στόχος των εξαιρέσεων αυτών είναι να επιτραπεί στα κράτη μέλη να λαμβάνουν υπόψη τις απομακρυσμένες περιοχές ή την μοναδικότητα της γεωγραφικής θέσης άλλων.»
Υπό το πρίσμα όλων των ανωτέρω διατάξεων, αποφάσεων και δηλώσεων, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου παραβιάζει ευθέως τη θεμελιώδη νομοθεσία και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό αποτελεί οιονεί «συνταγματικό» καθεστώς και είναι υποχρεωτική για όλα τα κράτη μέλη. Συνακόλουθα, η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ μεταβάλλει παράνομα και δραματικά τις συνθήκες ζωής των κατοίκων των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, υποβιβάζοντάς τους σε ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας και επιβάλλοντας στις τοπικές επιχειρήσεις βαρύ ανταγωνιστικό μειονέκτημα, που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωσή τους μέσα σε ένα γενικό περιβάλλον σοβαρής κρίσης και παρατεταμένης ύφεσης που πλήττει τη χώρα στο σύνολό της.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η Ελλάδα είχε εξασφαλίσει το δικαίωμα ορισμού μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ έως και 30% σε σύγκριση με εκείνους της ηπειρωτικής χώρας, για τους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου και Κυκλάδων και στα νησιά Θάσο, Βόρειες Σποράδες , Σαμοθράκη και Σκύρο. Η δυνατότητα αυτή, η οποία στην ουσία αναγνώρισε την ιδιαίτερη γεωφυσική πραγματικότητα της χώρας με τα εκατοντάδες κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, για πρώτη φορά καθιερώθηκε το 1992 (Οδηγία 92/77 / ΕΟΚ άρθρο 1 παρ. 4στ) και στη συνέχεια περιλήφθηκε στην κεντρική οδηγία ΦΠΑ 2006/112 / ΕΚ (άρθρο 120). Έκτοτε, αυτό το ειδικό καθεστώς εφαρμόστηκε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και στην πράξη αντισταθμίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των νησιών και το ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που είναι επιβαρύνονται καθημερινά με το αυξημένο κόστος μεταφοράς για αγαθά και υπηρεσίες στις τοπικές τους αγορές.
Όπως συμφωνήθηκε πρόσφατα μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας, οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου πρόκειται να καταργηθούν, βάσει του τρίτου μνημονίου και του ν. 4336/2015, που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή για τον σκοπό αυτό. Η διαδικασία της κατάργησης έχει προγραμματιστεί να γίνει κατά στάδια και το πρώτο βήμα έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η κατάργηση αυτή αποτελεί παραβίαση των βασικών κανόνων και συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στο άρθρο 158 της Συνθήκης της ΕΕ, τη νομική βάση για την οικονομική και κοινωνική συνοχή της Ένωσης, η οποία περιέχει ειδική αναφορά για την ειδική φροντίδα που πρέπει να λαμβάνεται σε σχέση με τα νησιά. Προβλέπει ότι, προκειμένου να προαχθεί η αρμονική ανάπτυξη της, η Ένωση φροντίζει για την ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής της. Ειδικότερα, η Ένωση αποσκοπεί στη μείωση των διαφορών μεταξύ των επιπέδων ανάπτυξης των διαφόρων περιοχών και στη μείωση της απόκλισης των λιγότερο ευνοημένων περιφερειών.
Μεταξύ των εν λόγω περιοχών, γίνεται ειδική αναφορά στις αγροτικές περιοχές, στις περιοχές που υπάρχει αποβιομηχάνιση και στις περιοχές που πλήττονται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά προβλήματα, όπως οι βόρειες περιοχές με πολύ χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού και οι νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιφέρειες.
Επιπλέον, στην Συνθήκη του Άμστερνταμ έχει ενσωματωθεί ως παράρτημα δήλωση για τις νησιωτικές περιοχές, η οποία έχει ως εξής:
«Η Διάσκεψη αναγνωρίζει ότι οι νησιωτικές περιοχές αντιμετωπίζουν διαρθρωτικά προβλήματα οφειλόμενα στο νησιωτικό τους χαρακτήρα, η μονιμότητα των οποίων πλήττει σοβαρά την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη.
Η Διάσκεψη αναγνωρίζει αντιστοίχως ότι η κοινοτική νομοθεσία πρέπει να λάβει υπόψη τα προβλήματα αυτά και ότι ειδικά μέτρα μπορούν να ληφθούν, όπου αυτό δικαιολογείται, προς όφελος αυτών των περιοχών, προκειμένου να ενσωματωθούν καλύτερα στην εσωτερική αγορά με δίκαιους όρους.»
Αναφορά γίνεται και στη Συνθήκη της Λισαβόνας για την διασφάλιση της νησιωτικότητας στα κύρια σημεία της.
Ακόμη και η «Διακήρυξη των Αθηνών» με ημερομηνία 7 Μαΐου 2014, που συντάχθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρουσιάζει την νησιωτικότητα ως βασική προτεραιότητα στη διαμόρφωση των πολιτικών της ΕΕ, έτσι ώστε να αποφευχθεί η γεωγραφική και κοινωνική απομόνωση και να προσφερθούν ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης για τα μικρά και τα απομακρυσμένα νησιά.
Οι διατάξεις αυτές ενισχύονται από τις δηλώσεις των επισήμων εκπροσώπων των ευρωπαϊκών οργάνων σχετικά με το θέμα. Ως γνωστό παράδειγμα, αναφέρουμε την απάντηση του Επιτρόπου Όλι Ρεν για λογαριασμό της Επιτροπής (comdoc E-011356/2011 / 19-3-2012):
«Η ίδια η οδηγία για τον ΦΠΑ προβλέπει εξαιρέσεις από τους κανόνες για ορισμένες συντελεστές ΦΠΑ .... Ο στόχος των εξαιρέσεων αυτών είναι να επιτραπεί στα κράτη μέλη να λαμβάνουν υπόψη τις απομακρυσμένες περιοχές ή την μοναδικότητα της γεωγραφικής θέσης άλλων.»
Υπό το πρίσμα όλων των ανωτέρω διατάξεων, αποφάσεων και δηλώσεων, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου παραβιάζει ευθέως τη θεμελιώδη νομοθεσία και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό αποτελεί οιονεί «συνταγματικό» καθεστώς και είναι υποχρεωτική για όλα τα κράτη μέλη. Συνακόλουθα, η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ μεταβάλλει παράνομα και δραματικά τις συνθήκες ζωής των κατοίκων των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, υποβιβάζοντάς τους σε ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας και επιβάλλοντας στις τοπικές επιχειρήσεις βαρύ ανταγωνιστικό μειονέκτημα, που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωσή τους μέσα σε ένα γενικό περιβάλλον σοβαρής κρίσης και παρατεταμένης ύφεσης που πλήττει τη χώρα στο σύνολό της.
-
Κατά συνέπεια, ζητούμε την αντιστροφή της κατάργησης και την επαναφορά του μέτρου των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
-
ΙΙ. Προκαταβολή του ΦΠΑ από τις Ελληνικές Επιχειρήσεις
-
-
Στην ΠΟΛ 1191/2015 που εξέδωσε η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, σε σχέση με τις αλλαγές στο νέο έντυπο δήλωσης ΦΠΑ, αναφέρεται ότι στη δήλωση «προστέθηκε ο κωδικός «404» «Φόρος που έχει δεσμευθεί μέσω Τραπεζών», στον οποίο θα καταχωρούνται τα ποσά που παρακρατούνται από τις τράπεζες κατά το χρόνο εξόφλησης των συναλλαγών, προκειμένου να αποδοθούν στη φορολογική διοίκηση, σύμφωνα με την παράγραφο 2 άρθρου 1 ν.4334/2015.
-
Όπως είναι φανερό, είναι πλέον στις προθέσεις της ΓΓΔΕ να θέσει άμεσα σε εφαρμογή το σχέδιο παρακράτησης του ΦΠΑ στην πηγή, για συναλλαγές οι οποίες περνούν μέσα από το δίκτυο των Τραπεζών. Γι' αυτό άλλωστε, προβλέφθηκε στη νέα δήλωση ΦΠΑ ο ειδικός κωδικός καταχώρησης του σχετικού ποσού, το οποίο θα παρακρατηθεί απευθείας από την Τράπεζα, ενώ στην παραπάνω ΠΟΛ ορίζεται ότι, ο τρόπος συμπλήρωσης του κωδικού θα καθοριστεί με Απόφαση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, η οποία θα ορίζει γενικά τα της διαδικασίας εφαρμογής της διάταξης αυτής.
-
Η ΕΣΕΕ ήδη κατά τις διαδικασίες ψήφισης στη Βουλή του ν. 4334/2015 που εισήγαγε τα πρόσφατα προαπαιτούμενα, διετύπωσε την αρνητική της θέση για την «πραγματική» δέσμευση του συνόλου του οφειλόμενου ποσού. Και ναι μεν ο νόμος μπορεί να ψηφίστηκε αλλά θεωρούμε ότι και η συγκεκριμένη διαδικασία που εισήχθη με το νόμο και την ως άνω ΠΟΛ, έχει προβλήματα συμβατότητας με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
-
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 250 της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ «σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας» ορίζεται ότι κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να υποβάλλει δήλωση ΦΠΑ που να περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα δεδομένα για την εξακρίβωση του ποσού του φόρου που έχει καταστεί απαιτητός και του ποσού των εκπτώσεων που πρέπει να πραγματοποιηθούν. Επίσης, στο άρθρο 206 ορίζεται ότι ο υποκείμενος στον ΦΠΑ υποχρεούται να καταβάλει το καθαρό ποσό του ΦΠΑ κατά το χρόνο υποβολής της δήλωσης ΦΠΑ που προβλέπεται στο άρθρο 250. Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να
-
ορίζουν διαφορετική καταληκτική ημερομηνία καταβολής του ποσού (σαφώς μετά την υποβολή της δήλωσης, αφού αυτή οδηγεί στην «εξακρίβωση» του φόρου) ή να ζητούν την πληρωμή προκαταβολών. Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 252 παρ. 2 της αυτής ως άνω Οδηγίας, τα κράτη μέλη καθορίζουν την διάρκεια της φορολογικής περιόδου, μετά το πέρας της οποίας αποδίδεται η δήλωση, σε ένα, δύο ή τρεις μήνες.
-
Δεδομένου λοιπόν ότι τόσο με την διάταξη του νόμου όσο και με την ΠΟΛ που εξέδωσε η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, ο ΦΠΑ αποδίδεται μέσω των Τραπεζών προ της υποβολής της δήλωσης και επειδή φυσικά η εξόφληση του συνόλου του οφειλόμενου ποσού δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να θεωρηθεί προκαταβολή, έχουμε την πεποίθηση ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις είναι ασυμβίβαστες με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
-
Για το λόγο αυτό, ζητούμε από την Ευρωπαική ΟΚΕ να ασκήσει την αυξημένη επιρροή της προς την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να ανασταλεί προσωρινά από την ΓΓΔΕ η εφαρμογή των διατάξεων αυτών, έως ότου καταστεί δυνατόν να πραγματοποιηθεί ένας ευρύς διάλογος, με στόχο και οι ανάγκες της χώρας να ικανοποιηθούν και οι επιχειρήσεις να επιβιώσουν αλλά και να διαφυλαχθεί η εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
-
Η ΕΣΕΕ και ο εμπορικός κόσμος της Ελλάδας επιμένουμε ότι τέτοιου είδους μέτρα όχι μόνο δεν θα πατάξουν την φοροδιαφυγή αλλά θα οδηγήσουν ακόμη περισσότερες επιχειρήσεις στην μετανάστευση ή στο λουκέτο και τους επιχειρηματίες και εργαζόμενούς τους στην ανεργία και στο περιθώριο. Έχουμε επανειλημμένως τονίσει ότι μοναδικό μέτρο για «πειθαρχία στον ΦΠΑ» είναι αυτό που θα καταστήσει επιτέλους αποτελεσματική την συλλογή αποδείξεων: Η έκπτωση του ΦΠΑ της κάθε απόδειξης από το εισόδημα, παρέχοντας ένα πανίσχυρο κίνητρο στους καταναλωτές των προϊόντων και των υπηρεσιών, ώστε να συγκεντρώνουν όσο το δυνατόν περισσότερες αποδείξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου