Ρε συ Αλέξη…

Γράφει ο Cogito ergo sum //

Αντιγράφω από την ειδησεογραφία των ημερών:
Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε την αναγκαιότητα πολιτικής σταθερότητας για την εφαρμογή του προγράμματος, σημειώνοντας ότι ορισμένα μέτρα, όπως τα «κόκκινα δάνεια», πλήττουν την κοινωνική συνοχή και επιβαρύνουν τις αντοχές της κοινωνίας. (…) «Η συμφωνία που υπογράψαμε ήταν δύσκολη απόφαση και ο ελληνικός λαός αναγνώρισε τη μάχη που δώσαμε για να μείνουμε στην ΕΕ. Χρειάζεται να αγωνιστούμε για να αλλάξουμε την κατεύθυνση της Ευρώπη γιατί η πολιτική της λιτότητας ήταν καταστροφική», πρόσθεσε. «Τώρα πρέπει να φέρουμε στο τραπέζι το πρόγραμμα της ανάπτυξης. Για πρώτη φορά, η Ελλάδα έχει την ικανότητα να καλύψει τις ανάγκες της χωρίς υφεσιακά μέτρα», είπε, συμπληρώνοντας ότι «εμείς θα εκπληρώσουμε τις υποσχέσεις μας, αλλά είναι αναγκαίο και για την άλλη πλευρά να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της για να ελαφρύνει το δημόσιο χρέος, ώστε να υπάρξουν επενδύσεις στην Ελλάδα». Το μεγαλύτερο δώρο της Ελλάδας στον κόσμο είναι η δημοκρατία, είπε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε ότι θα ήθελε να ξαναδοθεί αυτό το δώρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μείνει ενωμένη, αλλά αυτό θα γίνει, υπογράμμισε, μόνο εάν η ΕΕ επιστρέψει στην αλληλεγγύη, μοιράζοντας την αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή με όλα τα μέλη της.

Καλέ, άει στον διάολο με την «κοινωνική συνοχή»! Ποιά κοινωνική συνοχή, θες να διατηρήσεις, ρε συ Αλέξη; Πού την είδες την κοινωνική συνοχή; Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκτονούν είτε επειδή δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς είτε επειδή δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους, υπάρχουν νέοι που μεταναστεύουν επειδή δεν μπορούν να βρουν δουλειά, υπάρχουν τριαντάρηδες και σαραντάρηδες που μένουν ακόμη με τους γονείς τους επειδή δεν μπορούν να στήσουν δική τους οικογένεια, υπάρχουν γερόντια που αναζητούν εναγωνίως έναν θεό για να στηρίξουν τις ελπίδες τους επειδή δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους, υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν μέσα στα σχολεία τους επειδή έρχονται νηστικά από το σπίτι τους, υπάρχουν φουκαράδες που δεν έχουν ρεύμα επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τα πανωπροίκια τής ΔΕΗ, υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που τουρτουρίζουν από το κρύο επειδή δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος θέρμανσής τους κι εσύ μιλάς για κοινωνική συνοχή; Ρε συ Αλέξη, πλάκα μας κάνεις;
Καλέ, άει στον διάολο που επιβαρύνονται οι αντοχές της κοινωνίας από ορισμένα μέτρα. Δηλαδή, ρε συ Αλέξη, τα μέτρα είναι μια χαρά γενικώς αλλά υπάρχουν και ορισμένα που επιβαρύνουν τον λαό; Δεν πας καλά, αγόρι μου. Τα είχαμε χύμα με τα δυο πρώτα μνημόνια, μας τα έφερες και τσουβαλάτα με το τρίτο. Κι άιντε πάλι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, άιντε πάλι περικοπές δαπανών για υγεία και παιδεία, άιντε πάλι ΕνΦΙΑ, άιντε πάλι αυξήσεις σε φόρους, άιντε πάλι ψυχοπλάκωμα, άιντε πάλι κατακεφαλιές καθημερινές. Άκου «ορισμένα μέτρα»! Για πες μας ένα μέτρο, ρε συ Αλέξη, που να μην επιβαρύνει τις αντοχές της κοινωνίας! Ένα! Μόνο ένα!
Καλέ, άει στον διάολο που η κυβέρνηση πασχίζει να φέρει πρόγραμμα ανάπτυξης! Ποιανού την ανάπτυξη, ρε συ Αλέξη; Την δική μου ή του Σάλλα; Της κόρης μου που σε λίγο παίρνει το πτυχίο της και δεν έχει ιδέα για το τι την περιμένει ή του Μυτιληναίου; Των εργαζομένων που φτύνουν αίμα για τέσσερα κατοστάρικα τον μήνα ή του Μπόμπολα; Των απλών ανθρώπων που πεθαίνουν καθημερινά δίχως φάρμακα ή των φαρμακοβιομηχάνων; Των παιδιών που δεν έχουν δασκάλους ή του Μεντιτερράνεαν Κόλλετζ; Σκατά ανάπτυξη, ρε συ Αλέξη!

Καλέ, άει στον διάολο που το μεγαλύτερο δώρο της Ελλάδας στον κόσμο είναι η δημοκρατία! Δηλαδή, αυτό το πράμα που ρουφάει τις ζωές μας είναι δημοκρατία; Ρε συ Αλέξη, δεν υπάρχει δημοκρατία με ένα πεντακοσάρικο μεικτά. Δεν υπάρχει δημοκρατία δίχως ασφάλιση. Δεν υπάρχει δημοκρατία, όταν ο ορίζοντας των νέων ανθρώπων φτάνει μέχρι πίτσα-μπόυ στους πολιτικούς μηχανικούς, γκαρσόν στους φιλολόγους και «πού πάει ο κύριος;» στους μαθηματικούς. Δεν υπάρχει δημοκρατία στα πεντάμηνα του ΟΑΕΔ ή στην δεκάωρη εργασία με πενταροδεκάρες και δίχως επιδόματα. Ξέρεις κάτι, ρε συ Αλέξη; Για αριστερός, κάπως περίεργη ιδέα έχεις περί δημοκρατίας…
Ξέρεις τι μου την σπάει περισσότερο, ρε συ Αλέξη; Αυτό που είπες ότι «ο ελληνικός λαός αναγνώρισε τη μάχη που δώσαμε για να μείνουμε στην ΕΕ». Δηλαδή, με 62% Όχι και 6% άκυρο αυτό εννοούσε ο λαός; Κι αν ήθελε να σου πει «μάζευέ τα να φύγουμε», τι έπρεπε να ψηφίσει, ρε συ Αλέξη; Και ζητάς και την βοήθειά μας στον αγώνα σου! Για ποιον ακριβώς αγωνίζεσαι, είπαμε; Για τον πάσχοντα βιομήχανο ή τον ταλαίπωρο τραπεζίτη; Σόρρυ κιόλας που ρωτάω αλλά μόλις άκουσα στις ειδήσεις για καμμιά δεκαπενταριά δισ. που θα κοστίσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δώδεκα από τα οποία θα πληρώσουμε εμείς.
Ωραία μας τα είπες, ρε συ Αλέξη! Γι’ αυτό σου λέω, καλέ: άστα να πάνε στον διάολο.
ΠΗΓΗ: Από ατεχνως