Μικρό γλωσσάρι για έναν μακρύ και κρύο χειμώνα

Ο Στάθης στον eniko

Καλημέρα σας, καλόν μήνα και καλώς σας βρίσκω μετά από ένα επταήμερο - χρυσός ο ελεύθερος χρόνος κι εκεί στα πέριξ του πάτριου Κρονίου βρήκα γραμμένο στη φλούδα μιας οξιάς ένα μικρό γλωσσάρι για πικρούς καιρούς, το οποίο σας παραθέτω αυτολεξεί:

• Κηδεμών: επικυρίαρχο είδος γαλαζοαίματων οντοτήτων, υπεράνω εθνών και νόμων. Κλειδοκράτορες των τάξεων, των τόκων και των όπλων. Οι Αρχοντες των Δέκα Δεκάδων Χιλίων Πολέμων. Στην περίπτωσή μας οι «Κηδεμόνες» (εκ του κήδομαι: φροντίζω) φροντίζουν το έθνος μας και τον λαό μας και, κυρίως, την κηδεία τους.
• Ανθύπατος: ο εξωχώριος απεσταλμένος των Κηδεμόνων, άμα τε και Επικυρίαρχων σε μια χώρα (υπό μορφήν κράτους) που τελεί υπό Κατοχήν, ή είναι Προτεκτοράτο, Αποικία Χρέους, Ζωτικός Χώρος, Ειδική Οικονομική Ζώνη, άλλοτε διάγουσα υπό Καθεστώς Εντολής κι άλλοτε υπό Καθεστώς Συμμαχίας. Συνώνυμα του Ανθύπατου είναι ο Γκαουλάιτερ, ο Υπατος Αρμοστής, οι «θεσμοί», ο Εξαρχος, ο Επίτροπος ή και Κομισάριος, οι οποίοι

με τη σειρά τους περιβάλλονται από κουστωδία (εξωχώριων και εγχώριων) σμπίρων, κάπο, λακέδων, πραιτωριανών, Σκυθών χωροφυλάκων, Ούννων φεδεράτων, ρουφιάνων και κουκουλοφόρων... Ιδιαίτερη περίπτωση είναι οι Κουίσλινγκ. Πρόκειται για υβρίδια εξωχωρίων κι εγχωρίων τυράννων, ένα κορυφαίο επίτευγμα της ναζιστικής ευγονικής.

• Κομαντατούρ (τοπικό παράρτημα του Διευθυντηρίου των Κηδεμόνων): τόπος ιερός, όπου σφάζονται οι λέξεις, ώστε να σφάζονται στη συνέχεια οι άνθρωποι. Επικεφαλής στις όπου γης και πατρίς κομαντατούρες είναι ο εκάστοτε τοποτηρητής ή υπερπρωθυπουργός (στην περίπτωσή μας ο κ. Μάαρτεν Φερβέι) και υπ’ αυτόν διατελούν ο ιθαγενής πρωθυπουργός και οι περί αυτόν παρακοιμώμενοι.
• Εγκάθετος, Εντολοδόχος: είναι το ανδρείκελο εκείνο που μεταμορφώνει τους συμπατριώτες του σε ανδράποδα. Στην Αυλή των Ανδρεικέλων συχνάζουν αυτόμολοι, εξωμότες και φερέφωνα. Τα

φερέφωνα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα «εκσυγχρονιστικά» φερέφωνα που επιδιώκουν τη μετατροπή του κράτους σε μεταεθνικό και τα ακροδεξιά φερέφωνα που απεργάζονται τη μετατροπή του κράτους σε εθνικιστικό. Υποκατηγορία των φερεφώνων είναι τα παπαγαλάκια κι όσοι μηρυκάζουν αμάσητα όσα οι ίδιοι πιθηκίζουν.

• Αξων (επί παραδείγματι ο γαλλογερμανικός): αμφίστομη σούβλα. Απεχθάνεται το κοκορέτσι, αλλά λιμπίζεται τους ανθρώπους. Οσποδάρος του Αξονος στην Ελλάδα, η Τρόικα: ένα μυθικό τρικέφαλο τέρας, γνωστό ως Κέρβερος ή ως Ανίερη Αγία Τριάδα. Μετενσάρκωση της Νέας Τάξης του Χίτλερ σε έναν μνημονιακό ψυχοβγάλτη και ψυχοπομπό όλων (ώσπου να ’ρθει η ώρα τους) των προγραμμένων, εκείνων που δεν αντιστοιχούν στις προδιαγραφές της οικονομίας των άκρων (της φρίκης).
• Μνημόνιο: δεν το έσκισε και μας έσκισε.
• Τράπεζα (ή και: τράπεζα αίματος): ανακεφαλαιοποιείται με τα λεφτά μας για να μας παίρνει τα σπίτια. Συναφές: τα Κόκκινα Δάνεια. Μια ακόμα κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης που μήδισε. Συνώνυμα

του μηδίσαντος: ο ρίψασπις, ο κιοτής, ο τρέσσας κι ανάλογα ισοδύναμα, ο δημαγωγός, ο ψευταράς, ο κωλοτούμπας - κι όλα μαζί, ο ανάλγητος.

• Ισοδύναμα: λέξη αγνώστου ετύμου, για την οποίαν ο κ. Τσίπρας έλεγε ότι σημαίνει τον πόνο. Ισοδύναμο του πόνου ο κ. Τρύφων Αλεξιάδης (για τον οποίον δεν γνωρίζαμε τίποτε, όσον γνωρίζαμε μόνον για τον κ. Αδώνιδα Γεωργιάδη). Τρύφων Αλεξιάδης

σημαίνει φορολογία. Και η φορολογία (τα έξι τελευταία χρόνια) αυξάνεται, αυξάνεται και αυξάνεται, ενώ ταυτοχρόνως τα φορολογικά έσοδα μειώνονται, μειώνονται και μειώνονται. Μυστήριον
που δεν μπόρεσε να λύσει ούτε ο Αρχιμήδης, όταν επινοούσε το παράδοξον της καθόδου της ανόδου (σ.σ.: όταν η μία είναι ψευδαίσθηση, η άλλη είναι πραγματικότης) - εκτός στην περίπτωση της ισορροπίας, ήτις τυγχάνει αρμοδιότητος του κ. Φλαμπουράρη. Γάτος.

• Γάτος: είναι εκείνος που μπορεί σε μία ημέρα να κλείσει μία εταιρεία (αν είναι δική του) και καμιά δεκαριά χιλιάδες σπίτια ή μαγαζιά (αν είναι δικά μας).
• Ρόμπα: αυτός που αποκαλεί τη συνείδησή του αποστάτη.
• Παράλληλο πρόγραμμα: η αναζήτηση παράλληλων μέτρων σε έναν κόσμο πέραν του εντός, εκτός και επί τα αυτά, σε ένα παράλληλο σύμπαν με κβαντικούς Κατρούγκαλους...

Οφείλω να σας πω, ωραίες μου καπετάνισσες και αγαπητοί μου αναγνώστες, συναναγνώστες και συνταξιδιώτες, ότι, ώσπου να διαβάσω τη φλούδα της οξιάς, άλλωστε σε μια μεγαλογράμματη γραφή με τις λέξεις αχώριστες μεταξύ τους, πήρε να νυχτώνει κάτω απ’ τα δένδρα του Ιούδα στην Ιερά Αλτιδα κι έτσι πρόλαβα να διαβάσω μόνον το εξής:
ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗΣΕΙΝΑΙΕΚΕΙΝΟΣ
ΠΟΥΕΚΛΑΜΒΑΝΕΙΤΙΣΨΗΦΟΥΣΩΣΚΟΥΚΙΑ
ΚΑΙΤΙΣΠΟΥΛΑΕΙΓΙΑΕΝΑΠΙΑΤΟΦΑΚΕΣ...