Για τους πολιτικούς του έρωτα

Εύλαλα τα χείλη των αριστερών μεν, άλαλα των φτωχών δε

  EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος

Η συγκυβέρνηση αριστερών-δεξιών εξακολουθεί να ασκεί την πολιτική που συνέλαβαν οι εταίροι και εφήρμοσαν πιστά οι δεξιοσοσιαλιστές, αυτήν την πολιτική που ισχυρίζεται ότι οι Ελληνες είναι χρεωμένοι άνθρωποι, ένοχοι για διαφθορά, διαπλοκή, πελατειακές σχέσεις, ανευθυνότητα, τσαπατσουλιά κ.λπ.

Σώνει και καλά να παραδεχτούμε ότι είμαστε όλοι μαλάκες, ότι χρειαζόμαστε τον Γερμανό μας, ότι μόνο ένας βούρδουλας μας σώζει. Συνεχίζεται η πλύση εγκεφάλου που μας θέλει ατίθασους, ανοικονόμητους, ραγιάδες, τεμπέληδες, καιροσκόπους, χυδαιοηδονιστές· ότι εμείς αράζουμε και οι κακόμοιροι Βορειοευρωπαίοι βασανίζονται και μας πληρώνουν για να τρώμε τις γαρδούμπες μας και να πίνουμε φραπέ με καλαμάκι (τι αηδία, τι Φλαμπουράρηδες που είμαστε οι πολλοί...).
Δεν είμαστε, δυστυχώς, πολιτικοί του έρωτα, πολλώ δε μάλλον εραστές της πολιτικής, αγνοούμε δικαιώματα και ελευθερίες, ακόμη κρεμόμαστε από χείλη αριστερών και αδιαφορούμε για τις ανύπαρκτες πράξεις τους.
Εντυπωσιαζόμαστε από ανέξοδες αλλά βαθιά, τάχα, συμβολικές κινήσεις (επίσκεψη του πρωθυπουργού στις φυλακές Διαβατών) αλλά δεν βγάζουμε κιχ για τα ΜΑΤ που περιποιήθηκαν καταλλήλως όσους αντιδρούν στο τείχος του αίσχους στον Εβρο ή τους μαθητές που διαμαρτυρήθηκαν για τις ελλείψεις στα σχολεία τους, τσιμουδιά για τον βαρόνο των media Νίκο Παππά, για την ασυδοσία στο άνοιγμα φαρμακείων από πολυεθνικές, ΕΝΦΙΑ, «κόκκινα» δάνεια, πρώτη κατοικία.
Ολα κι όλα. Εύλαλα τα χείλη των αριστερών μεν, άλαλα των φτωχών δε. Μας έχουν ταράξει στην ευαισθησία (πρόσφυγες) αλλά μόνο στα λόγια, διότι κατά τ’ άλλα οι πνιγμοί πληθύνονται. Καλό είναι το συμβολικό πεδίο (το ξέρουν καλά αυτό οι επικοινωνιολόγοι), αλλά το πραγματικό βοά διότι οι κάτοικοι του τελευταίου ασθενούν βαριά.
Τα ‘χουν καλά με τον σουρεαλισμό, παρότι δεν φαίνεται να τον γνωρίζουν· τον δημιουργούν, τι καλύτερο, τι πιο αληθινό. Δηλώσεις κυβερνητικών: άρες μάρες κουκουνάρες. Ετσι κι αλλιώς γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση ούτε φόβος για μια όντως αριστερή, εναλλακτική λύση, γι’ αυτό και δεν φείδονται ασυναρτησιών, παλλιλογιών και αδολεσχιών αισχίστου είδους, υπουργοί, κυρίως, αλλά και κατώτεροι αξιωματούχοι.
Ας σταματήσουν τα επικολυρικά περί ελληνικής ανθρωπιάς και ότι δήθεν οι Ελληνες δείχνουν το παράδειγμα στην Ευρώπη για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι πρόσφυγες και ας αρχίσουν –επιτέλους!– να πράττουν. Θα πείτε να πράξουν, ναι, αλλά τι; Να διεκπεραιώσουν απλώς τα μνημόνια, ναι, αλλά ούτε γι’ αυτό φαίνονται ικανοί.
Διπολική κυβέρνηση, πολιτικώς τε και ψυχιατρικώς· άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ’ αυτιά μου. Ετσι συνεχίζεται η γνωστή τακτική πασών των εξουσιών· τουλάχιστον να φαίνονταν καινοτόμοι κάπου, κάπως και όχι μόνο στην καυστική ανοησιολογία...
Η κοινωνία από μόνη της καλείται να σφυρηλατήσει δεσμούς και θεσμούς που θα στρέψουν τα νώτα στην κάθε αριστερή κυβέρνηση, προέχει, όμως, να καεί στον έρωτα που λέγαμε για την πολιτική· ή το αντίστροφο, το ίδιο είναι.
[related-articles]
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών